The Happy Family Abroad

Nog een weekje en dan is het "Bye Bye Jordan". En dat wil ook zeggen dat de verhuisstress is toegeslagen bij Mama Van Twee. U moet weten dat we al vier maanden "kamperen" in Amman. Maar met twee peuters in huis heb je toch wel wat nodig, ook al is het maar "kamperen". Er is een lichte paniek dat ik niet alles in de bestaande valiezen zal krijgen. Bijgevolg ben ik dan op zoek gegaan naar vacuümzakken (dat maakt het volume wat kleiner) en die vond ik in Carrefour. Dit weekend is de grote test! U kunt wel raden dat mij nog een drukke week te wachten staat.

Wat doe jij dan zo een ganse dag? Dat is een vraag die ik vaak te horen krijg. Maar met 2 peuters, eentje van bijna 2,5 jaar en eentje van 1,2 jaar weet ik best wel wat te doen elke dag. Tussen 6u en 7u 's morgens begint er eentje in haar bed te roepen: Mama, Mama, Mama,... Gevolg: de andere wordt ook wakker. En zo begint de dag dus heel vroeg ten huize Mama Van Twee. Na de flesjes melk brengt een kopje koffie dan soelaas (al dan niet op mijn balkon). Daarna wordt er wat gespeeld en rond 9u ontbijt ik gezellig samen met mijn meisjes. In de voormiddag probeer ik ook wat boodschappen te doen, kwestie van de drukte na de middag te vermijden en de hitte natuurlijk. Om 12 uur is het dan petatjestijd voor Kleine Kapoen (Leve de babycook!). Als beiden hun middagdutje doen, probeer ik wat te internetten, bloggen, mailen, foto's bewerken en doe ik een poging tot het lezen van een boek (zo doe ik er nu al 3 maand over om een boek te lezen). Na de middagdut is er weer leven in de brouwe

Gisteren ontving ik een mail met  deze link . Je kunt dus gewoon online vanuit je luie zetel je BigMac Menu bestellen en het wordt aan je deur geleverd! Is dit er nu niet een beetje over?

Toen we op ons eerste buitenlandse avontuur vertrokken heb ik me voorgenomen om in elk land waar we ooit zullen verblijven, één of meerdere mooie stukken te kopen. Zo liet ik in Damascus deze kast maken, een uniek stuk welteverstaan: En kochten we er dit kunstwerk: Daarnaast ben ik ook verknocht geraakt aan tapijten kopen. Niks zo leuk om bij een glaasje thee wat te kletsen met de tapijtenverkoper en ondertussen zijn collectie bekijken. Ik moet zeggen dat ik heel wat wijzer ben geworden wat tapijten betreft (Iraans, Afghaans, knopen,...). Volià, één van de taptijten die we aankochten. In Damascus liet ik ook nog 2 sofa's maken voor de meisjes, zodat ze hun eigen zithoekje hebben, met bijhorend tapijt (voorlopig nog geen foto). Een paar maanden geleden zijn we dan verhuisd naar Amman. En ook al verblijven we hier maar voor enkele maandjes, ik wou toch ook wat spulletjes van hier. Zo bezocht ik  deze keramiekwinkel , en kocht er  deze koffiekopjes  en een tafellam

Vandaag was er een open gym sessie in My Gym. Deze keer is ook Kleine Kapoen meegegaan. Samen met Grote Kapoen op de trampoline vindt zij enorm plezant. Dan laat zij haar vallen en roept het uit van plezier. Beiden hebben zich goed geamuseerd en zo was de voormiddag snel voorbij! Ondertussen zijn we ook al eens naar  Cutie Town  en  J'Imagine  geweest, 2 andere indoor playgrounds in Amman. J'Imagine is best wel gezellig voor de mama's, je kunt een koffietje drinken met een gebakje erbij terwijl je kindjes aan het spelen zijn. Cutie Town vind ik persoonlijk minder gezellig. Maar wat ik zo jammer vind aan beiden is dat de kindjes niet kunnen ravotten . Het is geen binnenspeeltuin. Er is tal van speelgoed, de kindjes kunnen zich verkleden, ze kunnen schilderen en tekenen en allerlei knutselwerkjes maken. J'Imagine heeft daarbovenop ook nog een eendjesvijver en een zandbak. Maar goed, 8 JD betalen voor dingen die ze thuis ook kunnen doen vind ik eigenlijk veel geld. Boven

Ik heb het al eens aangehaald in een  vorige post . The MeatMaster is echt een begrip in Amman. Het is een slager - maar dan zonder charcuterie - zoals wij die in België kennen. Het enige verschil is dat deze slager zoveel verschillende soorten rundsvlees heeft dat het nogal moeilijk kiezen is. Je hebt keuze tussen Australisch rund, Nieuw-Zeelands, Canadees, Braziliaans en dan is er nog het lokale rundsvlees natuurlijk. Daarbovenop heb je dan nog eens de keuze tussen "grass fed", "grain fed" en "150 days fed". Ik wist niet waar ik het had toen ik de eerste keer gehakt bestelde, wat maakt mij het uit wat het rund in kwestie gegeten heeft en voor hoelang. Ik wilde alleen maar gehakt voor mijn spaghettisaus. Ik moet toegeven, mijn spaghettisaus met de Australian beef - grass fed, was wel héél lekker maar héél duur. Wat wij enorm appreciëren aan deze slager is de enorme keuze aan worstjes. En ik garandeer je: ze zijn lekker!!! En vandaag was ik er op

Eindelijk, de hittegolf van de voorbije dagen is voorbij! Toen ik deze morgen opstond en de ramen open zette was er opnieuw een "fris" briesje. Het is nog steeds 30°C, maar wat een verschil met de voorbije ochtenden! Zelfs voor de locals was het te warm. Iedereen liep te blazen en te zuchten. Zo ook ik! Het was zo erg dat ik eigenlijk snakte naar de regen in België. Zo zie je maar. Het weer, er valt altijd wel over te klagen. In België, omdat de zomer maar niet komt en hier omdat het dan weer té warm is. Het is nooit goed!!

Vandaag ben ik naar  City Mall  geweest om eventjes aan de hitte ontsnappen - je moet weten dat het hier al vijf dagen op rij rond de 40°C is - maar ik was niet alleen. Ik stelde vast dat er heel wat mensen wat afkoeling zochten, met hun kinderen. Want jawel, de vakantie is hier begonnen. Maar er was ook nog een andere reden waarom er zoveel volk was: SALES! En dit keer zijn het dé zomersolden. Waarom zeg ik dit? Omdat je hier in Amman altijd wel een koopje kunt doen. Zo waren er de "Midsummer Sales", daarna de "Get Ready For Summer Sales" en tussendoor telkens promoties à là "Buy 2 Get 1 Free" of "3rd Item For 1 JD", en dit op vier maanden tijd. Je kunt al raden, mijn koffers zullen goed gevuld zijn... Hoog tijd dat ik eens de koffertest doe! Want jawel, nog twee en een halve week voor ons vertrek uit Amman!

Toen we vier maanden geleden Damascus verlieten moest Grote Kapoen - toen nog geen twee jaar -ook afscheid nemen van haar klasgenootjes. En één klasgenootje moet toch wel een speciaal iemand zijn. Vandaag, vier maanden later, zomaar uit het niets, had ze het over tony . Ik verklaar: We hadden een mooi Duplo-huis gemaakt, waarop ik zei dat we het morgen aan Onze Lulu zouden tonen . Opeens verschenen er glinstertjes in haar ogen en kwam er een brede glimlach. Zij begon te schaterlachen bij het noemen van tony . Verschillende keren opnieuw herhaalde ze de naam. Ik had het eerst niet door en zei (verbeterde haar eigenlijk) tonen . En toen viel mijn Jordaanse Piaster, om het zo te zeggen. De herinnering aan tony  kwam opnieuw naar boven bij mijn meisje. Mijn hart brak en mijn ogen vulden zich met tranen. Zo vertederend hoe ze de naam zei, zo mooi en zo verwonderlijk dat na vier maanden zij zich nog steeds haar klasje herinnert, en dan in het bijzonder dat ene jongetje. Deze blogpost d

Zaterdag 16 juni, 38°C, Amman. Wat doet het gezin van Mama Van Twee dan zoal? We zijn de dag begonnen met een heerlijk stukje brood van bij bakker Paul, op ambachtelijke wijze klaargemaakt zoals ze dan zeggen. En dat is het dan ook wel. Het brood is overheerlijk, en bovendien had ik nog voor elk een croissant mee: de beste croissant die ik hier in de regio al gegeten heb. Na een heerlijk ontbijt zijn we naar het Zeephuis geweest, mijn walhalla van verzorgingsproducten en zeepjes. Alles is 100% natuurlijk en bevat mineralen en "modder" van de Dode Zee. Met andere woorden: pure verwennerij voor je huid. Mijn buit... In de late namiddag zijn we dan nog gaan windowshoppen in Wakalat Street, de enige autovrije straat in Amman. In Wakalat Street vind je oa Zara, Mango, Massimo Dutti, Gap, Adidas Originals. In deze laatste shop heeft De Echtgenoot nog een paar sportschoenen gekocht; voor de lange wandelingen op het strand van Scheveningen binnenkort :-). En je moet w

Toen we, nu bijna drie jaar geleden aankwamen in Damascus, was het eventjes wennen als je aan de kassa kwam in de supermarkt. Alles wordt voor jou gedaan: winkelkar uitladen, je aankopen in plastic zakjes steken, met de winkelkar naar je auto rijden om dan vervolgens de zakjes in je auto te laden. Wat jij als klant hoeft te doen is toekijken en betalen. Hetzelfde gebeurt in Amman. Het is een fenomeen eigen aan de streek denk ik zo dan. Maar één waar je zo snel aan gewend geraakt. Want wie kent niet de stress als je in De Delhaize aan de kassa staat op een zaterdag? De kassierster scant het ene na het andere, je moet betalen en dan moet je nog de helft van je winkelaankopen in je herbruikbare Delhaize-tas steken. HELP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Hier geen stress, het is dan ook heel warm natuurlijk! Waar ik mij wel serieus aan kan ergeren is de hoeveelheid plastic zakjes die je hebt na een bezoekje aan de supermarkt. Logischerwijs zakjes vullen (zoals in De Colruyt) dat is niet hun st

Kleine Kapoen wilt tegenwoordig niet meer gevoed worden met een lepeltje. Neen, zij is al één jaar en dus moet zij zelf haar lepeltje vasthouden en naar haar mond brengen. Maar die coördinatie verloopt nog niet zo goed. Zij geniet er dan ook van om al haar eten op de grond te gooien en is dan zo trots dat ze in haar handjes begint te klappen. Grote Kapoen vindt het dan weer leuk om Kleine Kapoen na te doen. En dan is het lol aan tafel natuurlijk... beiden gieren het uit van plezier. Je kunt al raden dat wij voor de moment 2 smospotjes aan tafel hebben. En Mama Van Twee? Zij kan alleen maar hopen dat deze fase binnenkort voorbij is, en geen stukken aardappel of fruit of groenten van een paar dagen oud vindt onder de tafel.

Het is 35° in Amman en we zitten hier te niezen en te snotteren. Oorzaak: een rit van vier uur (heen en terug) in een airgekoelde auto. Vrijdag zijn we naar Umm Qais gegaan, twee uur rijden van Amman. Umm Qais is prachtig en heeft mooie views zoals de  Golanhoogte en het Meer van Galilee . Bij 35° zet je de airco in de auto aan natuurlijk. Met het gevolg dat twee dagen later Grote Kapoen heel veel snot kreeg. Sinds vandaag zijn ook Kleine Kapoen en ik geveld met de snotziekte. De Echtgenoot is tot nu toe gespaard gebleven, maar hoe lang dat nog zal duren... Deze morgen ben ik dan nog maar eens twee dozen tissues gaan kopen, extra strong deze keer. Want je moet weten: papieren zakdoekjes is een zeldzaamheid hier in Amman. Ik herinner me nog dat dat ook in Damascus onvindbaar was. Van de dozen kleenex (lokaal: Fine) daarentegen vind je een heel assortiment!

Al een tijdje heeft Grote Kapoen het telkens over "Auw Auw". Het was mij een raadsel wat zij ermee bedoelde. Mijn peutertaal is ok, dat moet ook wel met 2 peuters, maar soms sluipen er woordjes in die ook ik, Mama Van Twee, niet begrijpt. Vorige week heb ik echter ontdekt wat "Auw Auw" is. Het is de hond van de buren. Telkens de hond blaft, zegt Onze Lulu tegen mijn meisjes: auw auw... Grote Kapoen heeft dit opgepikt en sindsdien zegt zij tegen de hond van de buren Auw Auw. Je moet het maar weten natuurlijk... Mijn peutertaal is bij deze dan ook weer uitgebreid! En Grote Kapoen heeft nu 3 woorden voor hond: "ho(n)d", "dog", "Auw Auw".

Na zes maanden vond ik het tijd om nog eens een bezoekje aan de kapper te brengen. In Amman zijn er veel kappers, maar wie knipt goed (naar Westerse normen) en begrijpt Engels? Je hoort eens rond bij andere expats en zo ben ik dan mijn kapper terechtgekomen. Een extra service: de manager komt je ophalen aan een bepaalde landmark (met name Baraka Mall). Daar was absoluut geen ontkomen aan. Of kon de manager de weg naar haar kapsalon gewoon niet uitleggen? Dat laat ik in het midden... Bon, mijn haar had dus dringend eens een knipbeurt nodig en ik ging voor deze look: Een gewone bob met een korte frou frou... Toch niet moeilijk me dunkt? De foto stond op mijn slimme telefoon zodat de kapster toch een beeld had, want op basis van woorden alleen vertrouwde ik het niet echt. Mijn haar werd gewassen en dan was het kniptijd... SPANNEND! Ik denk dat het kapsterke niet echt vertrouwd is met korte kapsels (je moet namelijk weten dat 99,9% van de Jordaanse vrouwen lang haar hebben). Z

Sinds kort heb ik een nieuwe favoriete kinderwinkel in Amman:  Gymboree . Het is een Amerikaans merk en niet in België verkrijgbaar, wat het dan weer wat exclusiever maakt. In de winkel in Amman vind je slechts een selectie van het aanbod en laat die selectie nu net afgestemd zijn op de lokale markt met haar lokale smaak. Maar je vindt er wel wat leuke kleertjes. Een paar weken terug vond en kocht ik er deze kleedjes: Een fifties-dress voor Grote Kapoen Een ladybug-dress voor Kleine Kapoen

Aan elke supermarkt, Starbucks, shopping mall, ook aan De Slager aka The Meatmaster... overal vind je De Valet. Het is zo een fenomeen waar wij Belgen niet echt bekend mee zijn, tenzij aan een hotel. Je rijdt tot vlak voor de ingang en daar staat iemand klaar om jouw auto te parkeren. Ik kan mij daar wel eens serieus aan ergeren. Ook in Damascus had je De Valet maar hier in Amman is het echt overdreven. Zelfs het kleinste grillhouse hier heeft een valet. Kan De Valet-gebruiker niet parkeren? Is hij/zij lui om van de parking naar de ingang te lopen? Of heeft het te maken met status? Het is eigenlijk een combinatie van de drie, want: 1. de Jordaniër kan niet rijden (dit geldt tevens voor de Syriër, die dan eigenlijk nog slechter rijdt), laat staan parkeren, 2. de Jordaniër zie je zelden wandelen (dit geldt eveneens voor de Syriër), 3. zowel de Jordaniër als de Syriër met veel geld willen dit dan ook graag aan de buitenwereld tonen. Maar beste lezers, ik moet iets bekennen: ook

Grote Kapoen heeft een karaktertrekje dat sterk op dat van Mama Van Twee lijkt. Ik kan nogal neurotisch zijn wat betreft het opruimen van het speelgoed. Als er een puzzelstukje ontbreekt, dan moet en zal ik het vinden, ik tel alle puzzelstukjes van een bepaalde puzzel, ik tel alle visjes van het visspel (12 in totaal om precies te zijn), ik orden de boekjes van groot naar klein (o wee als er een boek verkeerd zit), enzovoort... . Ik tel nog net niet alle Duplo-blokjes na (maar wel de stoeltjes en dekentjes van het Duplo-huis: 4 van elk!). Een paar dagen geleden hebben we deze karaktertrek ook geconstateerd bij Grote Kapoen. Grote Kapoen heeft  een houten speeltje van HABA  waarbij je de bij elkaar horende stukjes moet op een stok schroeven. Af en toe ligt er eens een cirkel of vierkant onder de zetel, in een kast, in de speelbox... Een paar dagen geleden ontdekte Grote Kapoen dat er een cirkel ontbrak. De cirkel is nergens te bespeuren. En elke dag, zomaar uit het niets, vraagt Gr

De eerste stapjes, ze zijn zo bijzonder! Het is zo één van die momenten die je wilt vastleggen. Twee weken geleden was zo een moment. Want jawel, Kleine Kapoen zette haar eerste stapjes. Maar vooraleer we de camera bij de hand hadden, was het gedaan. Plots wilde ze niet meer stappen. Dus elke keer Kleine Kapoen nu een stapje zet, probeer ik als trotse mama dat toch vast te leggen. Hoe doe ik dat? Ik neem dan snel mijn slimme telefoon bij de hand en zet de camera-functie aan.