Een modale dag
Wat doe jij dan zo een ganse dag? Dat is een vraag die ik vaak te horen krijg. Maar met 2 peuters, eentje van bijna 2,5 jaar en eentje van 1,2 jaar weet ik best wel wat te doen elke dag.
Tussen 6u en 7u 's morgens begint er eentje in haar bed te roepen: Mama, Mama, Mama,... Gevolg: de andere wordt ook wakker. En zo begint de dag dus heel vroeg ten huize Mama Van Twee. Na de flesjes melk brengt een kopje koffie dan soelaas (al dan niet op mijn balkon). Daarna wordt er wat gespeeld en rond 9u ontbijt ik gezellig samen met mijn meisjes. In de voormiddag probeer ik ook wat boodschappen te doen, kwestie van de drukte na de middag te vermijden en de hitte natuurlijk. Om 12 uur is het dan petatjestijd voor Kleine Kapoen (Leve de babycook!). Als beiden hun middagdutje doen, probeer ik wat te internetten, bloggen, mailen, foto's bewerken en doe ik een poging tot het lezen van een boek (zo doe ik er nu al 3 maand over om een boek te lezen). Na de middagdut is er weer leven in de brouwerij! Ik moet zeggen dat mijn meisjes nogal actief zijn op deze moment en nogal vermoeiend. Peuterpuberteit alom ten huize Mama Van Twee.
Na een gezellig samenzijn aan tafel (meestal een smosboel achterlatend), is het tijd voor bad, pyama en bed. En daarna met een glaasje wijn of een pintje bier op mijn balkon genieten van de stilte, samen met De Echtgenoot.
De dagen worden afgewisseld met een gymsessie, een bezoek aan de speeltuin, een uitstapje naar één van de malls, de wekelijkse babygroup,...
En het huishouden? Awel, er wordt afgewassen, gepoetst en gestreken door Onze Lulu. Wat ik doe is de wasmachine vullen én aanzetten (en voorheen ook de vaatwasser maar die ontbreekt in ons appartement in Amman).
U ziet: geen stress 's morgens om de kindjes naar de crèche te brengen en op tijd op mijn werk komen, geen stress 's avonds omdat de trein alweer vertraging heeft of is afgeschaft én je de kindjes nog moet halen op de crèche én nog het eten moet klaarmaken. Mijn hoed af voor deze mama's die dit dagelijks doen.
Hoewel ik soms terug zou willen gaan werken, ben ik toch dankbaar dat ik zoveel tijd met mijn meisjes kan doorbrengen én vooral dat zij niet de stress moeten ondergaan van het heen en weer geloop tussen crèche, werk en thuis. Terwijl ik dit schrijf, besef ik nog maar eens wat voor een luxeleventje wij hebben.
Tussen 6u en 7u 's morgens begint er eentje in haar bed te roepen: Mama, Mama, Mama,... Gevolg: de andere wordt ook wakker. En zo begint de dag dus heel vroeg ten huize Mama Van Twee. Na de flesjes melk brengt een kopje koffie dan soelaas (al dan niet op mijn balkon). Daarna wordt er wat gespeeld en rond 9u ontbijt ik gezellig samen met mijn meisjes. In de voormiddag probeer ik ook wat boodschappen te doen, kwestie van de drukte na de middag te vermijden en de hitte natuurlijk. Om 12 uur is het dan petatjestijd voor Kleine Kapoen (Leve de babycook!). Als beiden hun middagdutje doen, probeer ik wat te internetten, bloggen, mailen, foto's bewerken en doe ik een poging tot het lezen van een boek (zo doe ik er nu al 3 maand over om een boek te lezen). Na de middagdut is er weer leven in de brouwerij! Ik moet zeggen dat mijn meisjes nogal actief zijn op deze moment en nogal vermoeiend. Peuterpuberteit alom ten huize Mama Van Twee.
Na een gezellig samenzijn aan tafel (meestal een smosboel achterlatend), is het tijd voor bad, pyama en bed. En daarna met een glaasje wijn of een pintje bier op mijn balkon genieten van de stilte, samen met De Echtgenoot.
De dagen worden afgewisseld met een gymsessie, een bezoek aan de speeltuin, een uitstapje naar één van de malls, de wekelijkse babygroup,...
En het huishouden? Awel, er wordt afgewassen, gepoetst en gestreken door Onze Lulu. Wat ik doe is de wasmachine vullen én aanzetten (en voorheen ook de vaatwasser maar die ontbreekt in ons appartement in Amman).
U ziet: geen stress 's morgens om de kindjes naar de crèche te brengen en op tijd op mijn werk komen, geen stress 's avonds omdat de trein alweer vertraging heeft of is afgeschaft én je de kindjes nog moet halen op de crèche én nog het eten moet klaarmaken. Mijn hoed af voor deze mama's die dit dagelijks doen.
Hoewel ik soms terug zou willen gaan werken, ben ik toch dankbaar dat ik zoveel tijd met mijn meisjes kan doorbrengen én vooral dat zij niet de stress moeten ondergaan van het heen en weer geloop tussen crèche, werk en thuis. Terwijl ik dit schrijf, besef ik nog maar eens wat voor een luxeleventje wij hebben.
Reacties
Een reactie posten