The Happy Family Abroad

De afvalberg is alweer wat minder hoog en dit dankzij Grote Kapoen. Sinds zij geen pampers meer draagt is ons afval alvast met een derde verminderd. De potjestraining van Grote Kapoen is geslaagd, mede dankzij het sticker-beloningssysteem. Telkens zij op het potje pipi of **** deed mocht zij een stickertje plakken. Eens haar blad vol kreeg zij een nieuwe pop. En belofte maakt schuld. Vorige week mocht zij een Corolle-pop uitkiezen (en jawel, zij koos toch wel de duurste die er was zeker?!) Ziehier haar nieuwe vriendin: Maar goed, het ging dus over het afval. Zo enkele pampers per dag minder, dat scheelt dus enorm in je afvalbak. En dan is er straks ook nog Kleine Kapoen die op het potje gaat (want ja, die doet niet liever dan op het potje zitten of op de jungle-wc-bril). De ecologische voetafdruk van het gezin Mama van Twee is alweer wat kleiner en zal in de nabije toekomst nog kleiner worden. En daar zijn we allemaal blij mee, niet? En als iemand weet waar ik slipjes in een m...

Kleine Kapoen is helemaal in de ban van "Pluk en zijn vriendjes". Bij het voorlezen van het verhaaltje herhaalt Kleine Kapoen elk personage; zo is er Aagje, mevrouw Helderder, meneer Pen, Langhors, de Krullevaar, de Stampertjes. En dan is er nog Zaza, de kakkerlak. Bij deze laatste barst zij telkens uit in een lachbui. En vorige nacht in haar bedje hoorde ik haar zeggen: zaza zaza zaza... Ja, het is duidelijk: Kleine Kapoen is dol op het boekje Pluk en zijn vriendjes.

Vorige week brachten de Kapoenen een paar daagjes door bij Oma&Opa. Dat betekende voor mij: RUST. Of ik er van genoten heb? Ja want: niet opruimen, niet gehaast om eten klaar te maken, een uurtje langer in bed kunnen blijven liggen (ook al ben je wel wakker), een middagje in alle rust kunnen gaan lunchen, een avond gaan dineren en de laatste avond met De Echtgenoot Indonesisch gaan eten. En vooral: rust in huis. Maar er was toch ook een groot gemis. Ik ben ook zo een beetje een controlefreak die dan wil weten hoe laat ze wakker werden, wat ze gedaan hebben of gaan doen, of ze goed geslapen hebben,... . Ik weet ook wel dat ik mij eigenlijk geen zorgen hoef te maken. Beiden hebben zich goed geamuseerd bij Oma&Opa en hebben heel veel geknutseld (het Kaatje Knutselboek is wel een aanrader). Grote Kapoen had ook haar step mee, want wat zou het kind doen zonder?! En Kleine Kapoen die amuseert zich met het loopfietsje (nog een overblijfsel van Grote Kapoen). Het was zaterdag d...

Volgende week verjaart Grote Kapoen maar omdat het hier dan krokusvakantie is en de week erop een bezoekje aan de bib is gepland met de PSZ, kreeg zij vandaag reeds haar feestje op de PSZ. Gisteren bakten we gezellig een appelcake en hebben we ons gewaagd aan de cakepops. En met zo een cakepopmaker  (die ik mij dan toch maar heb aangeschaft en beschouw als een goede investering) is dat echt een makkie . Op 5 minuten zijn de cakepops klaar. Daarna hebben we ze ondergedompeld in roze smeltsnoep en bestrooid met discodip . En het versieren van de cakepops vond Grote Kapoen wel plezant en vooral lekker. We deden nog een lollipop folie rond elke cakepop en klaar waren de uitdeelsnoepjes. Heel fier stapte zij haar klasje binnen deze morgen. Maar eens ze op de verjaardagsstoel mocht gaan zitten kwam de verlegenheid naar boven (zo liet ik mij vertellen door de juffen). Al die aandacht, ze wist niet goed hoe ermee om te gaan. Maar toen ik haar ging ophalen deze middag kwam zij al huppel...

Vorig jaar rond deze tijd was Grote Kapoen klaar voor het potje maar toen kregen we te horen dat we Damascus moesten verlaten en we voor enkele maanden in Amman zouden verblijven. Op het internet en in opvoedboekjes lees je dat je op dergelijke momenten (lees: verhuisperiodes) beter niet begint met potjestraining . Zodoende besloot ik om te wachten tot we ons gesetteld hadden in Den Haag. En toen was het september en was Grote Kapoen 2,5 jaar. Maar wat bleek? Grote Kapoen weigerde resoluut op het potje te gaan ("neen, pamper aan"; dat waren haar woorden). En je mag niet dwingen om op het potje te gaan, want dat werkt enkel averechts (volgens het internet en de opvoedboekjes). Zo ook bij Grote Kapoen. Hoe meer ik vroeg of ze niet op het potje ging, hoe meer zij zich ertegen verzette. Dus liet ik het voor wat het was. Maar Grote Kapoen wordt deze maand drie jaar en bij mij begon de frustratie toch wel groot te worden. Ik kreeg wel de geruststellende woorden in de PSZ: "o...

De slee, dat is ons vervoermiddel bij sneeuw; zoals u  hier  al kon lezen. Maar voor al die andere (niet-regen) dagen hebben we nu ook nog een ander vervoermiddel: De Step (gebracht door de Sint voor Grote Kapoen zoals u hier  al zag). Sinds kort mag haar step mee als we boodschappen gaan doen op De Fred (mits zij haar helmpje draagt natuurlijk). En als ik Grote Kapoen ga halen op de PSZ neem ik De Step mee zodat zij met De Step kan terugkeren naar huis. Tot nu toe gaat dat heel goed en vooral: het gaat snel vooruit. Meestal weigert zij in de buggy te zitten en  gaat het nogal traag als we naar De Fred wandelen of we terugkomen van de PSZ. Maar met De Step ben ik 'in no time' op De Fred en zijn we in een luttele 10 minuten thuis als we van de PSZ komen. Kortom, De Step is het nieuwe vervoermiddel voor Grote Kapoen. En Kleine Kapoen, die wordt nog "gedwongen" om in de buggy te zitten. Af en toe laat ik haar wandelen, maar oh wat gaat dat traag... zo moet zij in...

Deze morgen werden we wakker met een dun laagje sneeuw. En dan kwam daar de zon nog eens bovenop. Heerlijk weertje vind ik dat. En die zon, dat geeft toch wel een instant lentegevoel (ook al is er een laagje wit te zien). En zo een lentegevoel, dat gaat samen met "bollen" vind ik. Ja, je kunt er hier niet aan ontsnappen. Narcissen, hyacinten, tulpen, blauwe druif,... bollen in alle maten en kleuren. Deze middag was ik op de Fred en kon dan ook niet langer weerstaan. Mijn Jordaans aardewerk vulde ik op met Blauwe Druif. Vorige week vulde ik ook al mijn Silsal-vaasje met witte tulpjes, zoals je  hier  kon lezen. Mooi toch, zo een Jordaans-Nederlandse mix?!

Deze maand wordt Grote Kapoen drie jaar. Vorig jaar, in Amman, mocht zij smullen van een heerlijke Bumba-taart voor haar tweede verjaardag. Daar had TTT  voor gezorgd (nogmaals dank hiervoor, die glinsterende oogjes bij het zien van Bumba op een taart vergeet ik nooit). Dit jaar wil ik zelf eens een taart bakken. En ik heb zo al een idee (maar daar moeten jullie nog eventjes op wachten). Omdat ik nog zo geen ervaring heb met verjaardagstaarten maken, kocht ik mij vorige week alvast wat boekjes om inspiratie op te doen: De cakepops vind ik alvast een leuk uitdeelsnoepje voor haar vriendjes en vriendinnetjes in de PSZ. Maar het vergt wel wat werk, tenzij ik mij een cakepopmaker aanschaf. Misschien wel een goeie investering voor al die kinderfeestjes die nog gaan komen, hier in Den Haag, in België of in het verre buitenland. Ik ga alvast beginnen oefenen met het taartbakken, zodat dé verjaardagstaart een piece of cake wordt. Of mijn idee van taart zal slagen, dat laat ik jul...