Op het potje

Vorig jaar rond deze tijd was Grote Kapoen klaar voor het potje maar toen kregen we te horen dat we Damascus moesten verlaten en we voor enkele maanden in Amman zouden verblijven. Op het internet en in opvoedboekjes lees je dat je op dergelijke momenten (lees: verhuisperiodes) beter niet begint met potjestraining. Zodoende besloot ik om te wachten tot we ons gesetteld hadden in Den Haag.

En toen was het september en was Grote Kapoen 2,5 jaar. Maar wat bleek? Grote Kapoen weigerde resoluut op het potje te gaan ("neen, pamper aan"; dat waren haar woorden). En je mag niet dwingen om op het potje te gaan, want dat werkt enkel averechts (volgens het internet en de opvoedboekjes). Zo ook bij Grote Kapoen. Hoe meer ik vroeg of ze niet op het potje ging, hoe meer zij zich ertegen verzette. Dus liet ik het voor wat het was. Maar Grote Kapoen wordt deze maand drie jaar en bij mij begon de frustratie toch wel groot te worden. Ik kreeg wel de geruststellende woorden in de PSZ: "oh mevrouw, ze zijn nog zo klein", "dat komt wel". Vorige vrijdag kocht ik een kinder-wc bril (eentje met jungle-dieren op). Eens thuis besloot Grote Kapoen haar pamper uit te doen en op de "grote wc" pipi te doen.

Ligt het aan het moment zelf, of komt het door de jungledieren?

In ieder geval, ik ben apetrots op mijn Grote Kapoen. Het is nu de vierde dag en het gaat goed, heel goed zelfs.

En wie weet, twee vliegen in één klap? Want Kleine Kapoen die wilt maar al te graag haar grote zus nadoen. Dat zou wat zijn, binnen dit en een maand uit de pampers... Het lijkt wel te mooi om waar te zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Claudette Cardigan

Grote Schrikkepeut