The Happy Family Abroad

Dat zijn namelijk de ingrediënten voor een geslaagd Oudjaar. Oliebollen, ik associeer het met de Belgische foren en het Carnaval. Maar hier wordt deze lekkernij dus gegeten om het nieuwe jaar te vieren. Overal in de stad vind je al een paar dagen Oliebollen-Verkooppunten. Natuurlijk kon ik het niet laten om er ook eens van te proeven. Je koopt de oliebollen om dan thuis op te warmen. En dat is toch een minpunt. Persoonlijk vind ik dat minder lekker. Geef mij maar een lekker zakje vers gebakken oliebollen van het kraam op de foor van een oliebollen-specialist wiens naam mij nu ontglipt. Niettegenstaande het toch wel eens smaakt, die oliebollen. En dan is er het vuurwerk natuurlijk! Ok, in België kennen we ook wel de grote vuurwerken die om middernacht het Nieuwe Jaar inluiden. Maar hier in Nederland is dat toch wel een specialleke. Al een hele week horen we, eens het donker is, de ene explosie na de andere. Dan zijn we een oorlogsgebied ontvlucht, en komen we hier in Nederl...

Na een gezellig kerst kwam het virus. De laatste dagen ten huize Mama Van Twee was het hier een ware ziekenboeg. Op woensdag werd ik gevat door een virus. Om het kort te houden, ik kon de zetel niet uit en had hoge koorts (iets wat ik in geen jaren meer gehad heb). Daar kwam nog bij dat op donderdag bij Kleine Kapoen de waterpokken zijn uitgebroken. Tja, het moest er eens van komen natuurlijk. Ze heeft er heel wat op haar gezichtje, in haar oor en op haar ooglid. En dat maakt het allemaal wat erger dan het eigenlijk is. Maar goed, een stijfselbadje deze morgen verzachtte haar huidje en daarmee drogen de blaasjes snel uit. En Grote Kapoen, die heeft al enkele daagjes koorts en klaagt van oorpijn. De neussprays en paracetamols zijn hier heden ten dage een vast ritueel geworden. Ik hoop dat we tegen dinsdag genezen zijn, want dan staat een nieuwjaarsbezoekje aan familie in België op het programma.

Grote Kapoen was vol ongeduld om de pakjes te openen. En ze was dan ook dolenthousiast toen Oma&Opa aan de deur stonden. Eindelijk kon ze de pakjes geven en niet onbelangrijk: kon zij pakjes krijgen. Wat waren ze blij met hun Dikkie Dik boekjes en vooral met het boekje van Kaatje. Die oogjes schitterden nogal toen ze op de cover van het boek Kaatje, Kamiel en Viktor zagen. En de volwassenen? Ik denk dat die ook wel blij waren met de cadeautjes. Ik kan alleszins voor mezelf spreken dat ik héél tevreden ben mijn boek 'stof voor durf het zelvers'. Ik kan niet wachten om aan één van die mooie jurken te beginnen. En niet te vergeten mijn messenblok! We hebben lekker gegeten en het was een gezellig dagje.

Het is een weekje geleden dat ik hier nog eens een post heb geplaatst, dus tijd om jullie up to date te houden met de avonturen van Mama Van Twee en haar gezin. Grote Kapoen had de waterpokken en dus was/is ze wat hangerig. Maar veel last heeft ze eigenlijk niet gehad. En op tijd en stond een stijfselbadje deed wonderen.  Op woensdag heb ik de kerstboom naar beneden gehaald en in elkaar gezet. En wat stelde ik vast? Hij valt een beetje groot uit. We kochten de kerstboom 3 jaar geleden in Damascus, en 3 opeenvolgende jaren stond hij in onze grote open woonplaats te pronken. Onze woonplaats van nu is iets kleiner (de huizen in Nederland zijn nu niet zo groot moet je weten), waardoor hij heel wat plaats inneemt. Maar goed, ik vind hem nog steeds prachtig. Dit jaar kocht ik nog enkele kerstdecoraties voor de kindjes. Zij mochten deze zelf in de boom hangen. Mijn mooie kerstballen hangen aldus op een veilige plaats in de boom.  Op vrijdag kwam De Beste Vriendin mij een ...

Jawel, de eerste kinderziekte van Grote Kapoen is een feit: waterpokken. Gisteren een paar rode stipjes en deze morgen stond zij volledig onder de rode stippen en blaasjes. Het vermoeden van waterpokken was groot, het virus heerst namelijk in de peuterspeelzaal. Dus dan maar de dokter gebeld om toch maar bevestiging te krijgen. En mijn vermoeden was juist. De kans is groot dat ook Kleine Kapoen één dezer dagen geveld wordt door de rode-stippen-plaag. Afwachten nu.

Onlangs kochten we 2 fietsstoeltjes. Eentje voor voorop en eentje voor achterop mijn fiets. Maar fietsen met een zitje voorop en daar een Kleine Kapoen in en achterop Grote Kapoen, dat is geen sinecure. Het vraagt toch wel een andere manier van fietsen en bovendien moet je goed kunnen sturen. Want wat is nu het probleem? Met mijn 1m58 moest mijn zadel op het laagste niveau, ik kon anders niet tussen mijn zadel en het voorzitje (wat zorgt voor een nogal belachelijk zicht). Met gevolg dat ik mij nu niet meer rechtstaand op de trappers kan afduwen maar ik moet dit al zittend doen (begrijpt u wat ik bedoel?), met 2 extra personen op de fiets. En dat vraagt oefening! Een oplossing kan zijn een andere fiets kopen: een lage mamafiets, of een omafiets. Ja, we zijn in Nederland dus allerlei fietsen worden aangeboden. Zo heb je dus de mamafiets, de omafiets, de opafiets, de transportfiets, de bakfiets (maar daar is De Echtgenoot gigantisch tegen, hoewel het voor mij dé oplossing zou zijn denk ...

"Ik wil niet eten", "Ik eerst spelen", "Ik geen petatjes eten", "Neen, toch niet", "Toch wel", "Dit is mij", "Ja tuurlijk", "Ik niet in buggy zitten, ik stappen", "Ik niet op potje, ik pamper aan" Enzovoort enzovoort... En dàt kan leiden tot felle discussies tussen mij en Grote Kapoen. Maar discussiëren met een 34 maanden dochter, dat is een verloren situatie. We geven beiden niet op, en uiteindelijk lijkt het alsof ik tegen een muur bezig ben. Dan kom je tegen je kookpunt aan, gaat je stem de hoogte in, en plots zegt zij: "niet roepen mama". Maar dan op zo een manier dat ik mij nauwelijks kan inhouden van lachen. Wat weten ze je toch altijd in te pakken die kleine bengeltjes. Ik vraag mij af hoelang dit nog zal duren, de peuterpuberteit duurt bij Grote Kapoen wel héééél lang. En ondertussen is die ook bij Kleine Kapoen ingezet. 2 karakterkes, ik verzeker het u! Maar goed, beter ee...

Vandaag is het Pakjesavond in Nederland. Dit betekent dat vandaag vele Nederlandse kindjes heel blij zullen worden gemaakt met hun sintcadeautjes. Want jawel, 5 december is de dag waarop de Sint de cadeautjes brengt. Pakjesavond is een heus feest bij de Nederlandse gezinnen, met "lekker" eten (naar Nederlandse normen). Toch wel een verschil met België, want wij vieren Sinterklaas op 6 december (met uitzondering van de streken waar op 11 november Sint-Maarten wordt gevierd). Kwam hij niet in de nacht van 5 op 6 december langs?! Een ander verschil tussen het Nederlandse Sinterklaasfeest en de Belgische variant zijn de snoepjes die worden uitgedeeld. In Nederland zijn het vooral pepernootjes en chocoladeletters, terwijl wij in België Sinterklaas ook associëren met nic-nacjes, lieve vrouwkes, en chocolademannekes. Ik heb hier nog niet veel van die chocolademannekes gezien moet ik zeggen. Vaak zijn het individueel verpakte chocoladefiguren. Ik kan toch wel zeggen dat ik de lekke...

Jawel beste lezers, Grote Kapoen haar eerste Hollandse woorden zijn een feit: "Maar wat doe jij NOU? "Ik kom je ZO halen" (context: rollenspel waarbij Grote Kapoen mama speelt tegenover Kleine Kapoen)    Kleine Kapoen haar woordenschat was tot een maand geleden nogal beperkt maar dat is heden serieus uitgebreid: oma, opa, zus, kaka, was (handjes wassen), kijk, hier, kom, en natuurlijk haar eigen naam. En dan zijn er nog een hele resem woorden, waarvan alleen ik weet wat ze ermee bedoelt. Maar vooral haar woorden in de gebiedende wijs vallen mij op. Binnenkort beveelt zij Grote Kapoen heb ik zo de indruk, en is het niet meer andersom. Voorts worden er hier alle dagen Sinterklaasliedjes gezongen. Grote Kapoen zingt graag, maar dan vooral een gemixte versie: "Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, laarsje, dank u Sinterklaasje... ".