Even een emo-moment

De verjaardag van Lena (28 februari) nadert en als mama denk je dan toch altijd wel eens terug aan die dag waarop je kleine spruit ter wereld kwam. In ons geval was dat dan nog eens in Damascus. Die mooie stad van de zon (Sham).

En in deze periode (half februari) denk ik ook steeds terug aan het moment dat ik en de meisjes Damascus moesten verlaten en met de auto volgeladen met valiezen en wat kinderspullen (denk aan een Stokke eetstoel, een reisbedje, wat bij elkaar gezocht speelgoed en boekjes...) richting Amman reden, nu alweer 4 jaar geleden. En daar word ik nu eens emotioneel van zie. Het was het definitieve afscheid van Damascus. Geloof mij, tranen met tuiten heb ik gehuild toen ik de deur van ons appartement dichttrok en afscheid moest nemen van mijn nanny en de chauffeur en alle anderen.

Aangekomen in Amman moest ik mijn draai vinden in een voor mij onbekende stad. Op het moment zelf was het best een moeilijke periode: ik zat alleen in Amman met een bijna 2-jarige en een 10 maandertje, gezien De Echtgenoot nog 2 maanden in Damascus bleef werken en enkel in het weekend ons kwam bezoeken. Oh wat keken wij donderdagavond of vrijdagochtend (het weekend is daar op vrijdag en zaterdag namelijk) steeds uit naar zijn komst om dan op zondagochtend met tranen in de ogen weer afscheid te moeten nemen.

Maar als ik er dan achteraf op terugkijk hebben we in Jordanië toch ook een prachtige tijd gekend. We verbleven er amper 5 maanden maar toch was het een rijkgevulde periode met prachtige uitstappen naar Petra, Wadi Rum, de Desert Castles, (om er maar een paar te noemen) en bovenal kwamen in deze periode ook mijn ouders en zus op vakantie en was het na maanden een blij weerzien in Aqaba.

Ook ben ik best wel trots op mezelf en vind ik dat ik het toch maar goed gedaan heb met die 2 kleine pagadders. Dat mag ook wel gezegd worden vind ik. Ik vergeet ook nooit de mensen die we daar hebben ontmoet en het fantastische onthaal door de collega's van De Echtgenoot en hun familie.

Februari, het zal voor altijd een speciaal moment blijven... een maand waarin we altijd zullen zeggen: weet je nog?...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Claudette Cardigan

Grote Schrikkepeut