Willemstad
Op Pinkstermaandag vergezelden we (ik en de Kapoenen) De Echtgenoot naar Willemstad. De Echtgenoot had er werkverplichtingen en omdat het een pittoresk stadje bleek te zijn trokken we met het hele gezin dus naar Willemstad (en neen, niet Willemstad op Curacao, maar Willemstad in Noord-Brabant (meer bepaald Moerdijk).
Aangekomen bleek het inderdaad wel een gezellig en idyllisch stadje te zijn, je waant je onmiddellijk op vakantie met deze zomerse temperaturen en de aanwezigheid van water en boten. Willemstad is nu een toeristisch havenstadje (niet groot) maar vroeger was het vooral een vestingstad, de stadswallen getuigen hiervan. Terwijl De Echtgenoot zijn werk deed, maakte ik met de Kapoenen een wandeling in de binnenstad en rondom de vesting. Maar het mocht niet lang duren voor Grote Kapoen (lees: zij had geen zin om te wandelen). Vervolgens deden we nog een terrasje en sloten we aan bij De Echtgenoot die nog een boottochtje van 10 minuten op het programma had staan. Wij bleven aan de kade staan wachten want het was een patrouilleboot en deze had nu eenmaal geen reling (toch niet ongevaarlijk met een 3- en 4-jarige). Maar de kindjes vonden het geen erg om op de oever te staan zwaaien naar papa. Daarna was er nog een hapje en een drankje voorzien, kreeg ik nog een mooie ruiker bloemen en vertrokken we terug richting Den Haag, met 2 slapende Kapoenen achteraan. Ik wil wel nog eens terugkomen naar Willemstad, want volgens mij kun je er ook wel lekker eten en ik wil toch nog wel de wandeling verderzetten die we begonnen waren (op de vesting).
Aangekomen bleek het inderdaad wel een gezellig en idyllisch stadje te zijn, je waant je onmiddellijk op vakantie met deze zomerse temperaturen en de aanwezigheid van water en boten. Willemstad is nu een toeristisch havenstadje (niet groot) maar vroeger was het vooral een vestingstad, de stadswallen getuigen hiervan. Terwijl De Echtgenoot zijn werk deed, maakte ik met de Kapoenen een wandeling in de binnenstad en rondom de vesting. Maar het mocht niet lang duren voor Grote Kapoen (lees: zij had geen zin om te wandelen). Vervolgens deden we nog een terrasje en sloten we aan bij De Echtgenoot die nog een boottochtje van 10 minuten op het programma had staan. Wij bleven aan de kade staan wachten want het was een patrouilleboot en deze had nu eenmaal geen reling (toch niet ongevaarlijk met een 3- en 4-jarige). Maar de kindjes vonden het geen erg om op de oever te staan zwaaien naar papa. Daarna was er nog een hapje en een drankje voorzien, kreeg ik nog een mooie ruiker bloemen en vertrokken we terug richting Den Haag, met 2 slapende Kapoenen achteraan. Ik wil wel nog eens terugkomen naar Willemstad, want volgens mij kun je er ook wel lekker eten en ik wil toch nog wel de wandeling verderzetten die we begonnen waren (op de vesting).
Reacties
Een reactie posten