Bye bye tutje
Sinds zondag slaapt Grote Kapoen eindelijk zonder tutje.
Het heeft behoorlijk wat moeite gekost om haar te overtuigen om zonder tutje te slapen. Een bezoek aan de tandarts een paar weken geleden, bracht geen oplossing (daar staat een glazen pot waar kindjes hun tutje kunnen in stoppen). Ze moet er klaar voor zijn, kreeg ik te horen van de tandarts. Ja, ok, maar ze wordt er vier eind februari dan vind ik het toch wel hoog tijd dat het tutje verdwijnt.
De belofte van glitterarmbandjes (die ze per se wou in de Hema, als ze haar tutje hiervoor zou inruilen) bracht haar niet op andere gedachten. In tegendeel, het leek wel alsof ze de laatste weken nog harder haar tutje nodig had.
Het feit dat een klasgenootje zijn tutje aan de Kerstman had gegeven begon wat effect te hebben. Maar toch, ze had haar tutje nog nodig.
En dan kwam er het idee voor haar verjaardagscadeau, met daaraan een belofte gekoppeld. Zij krijgt een fiets voor haar verjaardag op voorwaarde dat haar tutje weggaat (sinds 2 maanden vraagt Grote Kapoen wanneer we een fiets gaan kopen, want zij wilt ook fietsen, zoals al die andere kindjes). En deze belofte heeft zijn werk gedaan - ah ja, meisjes op een fiets hebben geen tutje meer natuurlijk! Opeens wou ze zonder tutje slapen en vroeg ze om haar tutje naar de tandarts te brengen. Gisteren na school stonden we dan aan de deur van de tandarts maar de tandarts bleek er niet te zijn. Er werd een afspraak voor ons gemaakt voor vandaag om 13u. En jawel, het grote moment was daar. Grote Kapoen kroop op de tandartsstoel en bood haar tutje aan. De tandarts schreef nog haar naam op het tutje en vervolgens mocht Grote Kapoen haar tutje in de "tuttenbokaal" doen. En ik moet zeggen, ze was nogal snel. De tandarts had haar de vorige keer ook al beloofd dat ze een knuffelmuisje mocht uitkiezen als ze haar tutje in de bokaal zou doen. En dat was Grote Kapoen niet vergeten natuurlijk. Ze koos een witte muis.
En daar stond Kleine Kapoen dan, vooraf had ze gezegd ook een tutje aan de tandarts te geven (zij heeft namelijk 2 tutten en er is hysterie alom als ze haar beide tutjes niet heeft). Maar mijn Kleine Kapoen was heel dapper en heeft ook een tutje in de "tuttenbokaal" gedaan. In ruil kreeg zij dan ook een muisje van de tandarts, voor de afbouw.
Beiden stapten fier in de bakfiets, elk met hun knuffeltje in de hand. En ik, ik ben trots op mijn Kapoenen. Daag tutje, speentje, tétine...
Het heeft behoorlijk wat moeite gekost om haar te overtuigen om zonder tutje te slapen. Een bezoek aan de tandarts een paar weken geleden, bracht geen oplossing (daar staat een glazen pot waar kindjes hun tutje kunnen in stoppen). Ze moet er klaar voor zijn, kreeg ik te horen van de tandarts. Ja, ok, maar ze wordt er vier eind februari dan vind ik het toch wel hoog tijd dat het tutje verdwijnt.
De belofte van glitterarmbandjes (die ze per se wou in de Hema, als ze haar tutje hiervoor zou inruilen) bracht haar niet op andere gedachten. In tegendeel, het leek wel alsof ze de laatste weken nog harder haar tutje nodig had.
Het feit dat een klasgenootje zijn tutje aan de Kerstman had gegeven begon wat effect te hebben. Maar toch, ze had haar tutje nog nodig.
En dan kwam er het idee voor haar verjaardagscadeau, met daaraan een belofte gekoppeld. Zij krijgt een fiets voor haar verjaardag op voorwaarde dat haar tutje weggaat (sinds 2 maanden vraagt Grote Kapoen wanneer we een fiets gaan kopen, want zij wilt ook fietsen, zoals al die andere kindjes). En deze belofte heeft zijn werk gedaan - ah ja, meisjes op een fiets hebben geen tutje meer natuurlijk! Opeens wou ze zonder tutje slapen en vroeg ze om haar tutje naar de tandarts te brengen. Gisteren na school stonden we dan aan de deur van de tandarts maar de tandarts bleek er niet te zijn. Er werd een afspraak voor ons gemaakt voor vandaag om 13u. En jawel, het grote moment was daar. Grote Kapoen kroop op de tandartsstoel en bood haar tutje aan. De tandarts schreef nog haar naam op het tutje en vervolgens mocht Grote Kapoen haar tutje in de "tuttenbokaal" doen. En ik moet zeggen, ze was nogal snel. De tandarts had haar de vorige keer ook al beloofd dat ze een knuffelmuisje mocht uitkiezen als ze haar tutje in de bokaal zou doen. En dat was Grote Kapoen niet vergeten natuurlijk. Ze koos een witte muis.
En daar stond Kleine Kapoen dan, vooraf had ze gezegd ook een tutje aan de tandarts te geven (zij heeft namelijk 2 tutten en er is hysterie alom als ze haar beide tutjes niet heeft). Maar mijn Kleine Kapoen was heel dapper en heeft ook een tutje in de "tuttenbokaal" gedaan. In ruil kreeg zij dan ook een muisje van de tandarts, voor de afbouw.
Beiden stapten fier in de bakfiets, elk met hun knuffeltje in de hand. En ik, ik ben trots op mijn Kapoenen. Daag tutje, speentje, tétine...
Reacties
Een reactie posten