Lastig
De laatste 2 weken waren heftig en vooral vermoeiend, waardoor het mij wat ontbrak aan energie om hier iets neer te pennen.
Grote Kapoen had het weer lastig. Haar ophalen op school was een ramp. Telkens ze mij zag begon ze heftig te huilen, en te krijsen en te stampen. Eens thuis zette de woede zich voort. Vorige week vertelde ze mij dat zusje bij papa moet blijven en dat ik haar alleen moet ophalen op school. Jaloezie omdat Kleine Kapoen hele dagen bij mij is? Misschien wel. Vrijdag deed ik een kleine test. Ik ging haar ophalen en Kleine Kapoen bleef wachten aan de deur. En jawel, daar verscheen weer die lach op het gezichtje van mijn Grote Kapoen.
"Jij bent de liefste mama", kreeg ik dit weekend meermaals te horen.
Maandag vertrok ze terug al huppelend en met een blij gezichtje naar school. Toen ik haar ging ophalen was ze dolenthousiast, ze had het leuk gehad op school en ze zwaaide zelfs naar de juf. Benieuwd wat het deze namiddag zal zijn. Ik hoop zo dat de lastige periode voorbij is, want dit is voor niemand leuk en vooral vermoeiend voor mij. Maar toch kreeg ik enkele schouderklopjes van andere mama's aan de schoolpoort, onder andere:
- "c'est l'âge" (dat hoor ik nu al 1,5 jaar)
- "it is a girly thing"
- "oh, I am so happy that my children are not the only ones like that; you have made my day"
En dan zag ik gisteren ook andere kinderen dwars doen, en wat was ik blij dat het deze keer niet mijn kind was dat een driftbui had. Driejarigen, ze kunnen er wat van om het hun mama's lastig te maken!
Grote Kapoen had het weer lastig. Haar ophalen op school was een ramp. Telkens ze mij zag begon ze heftig te huilen, en te krijsen en te stampen. Eens thuis zette de woede zich voort. Vorige week vertelde ze mij dat zusje bij papa moet blijven en dat ik haar alleen moet ophalen op school. Jaloezie omdat Kleine Kapoen hele dagen bij mij is? Misschien wel. Vrijdag deed ik een kleine test. Ik ging haar ophalen en Kleine Kapoen bleef wachten aan de deur. En jawel, daar verscheen weer die lach op het gezichtje van mijn Grote Kapoen.
"Jij bent de liefste mama", kreeg ik dit weekend meermaals te horen.
Maandag vertrok ze terug al huppelend en met een blij gezichtje naar school. Toen ik haar ging ophalen was ze dolenthousiast, ze had het leuk gehad op school en ze zwaaide zelfs naar de juf. Benieuwd wat het deze namiddag zal zijn. Ik hoop zo dat de lastige periode voorbij is, want dit is voor niemand leuk en vooral vermoeiend voor mij. Maar toch kreeg ik enkele schouderklopjes van andere mama's aan de schoolpoort, onder andere:
- "c'est l'âge" (dat hoor ik nu al 1,5 jaar)
- "it is a girly thing"
- "oh, I am so happy that my children are not the only ones like that; you have made my day"
En dan zag ik gisteren ook andere kinderen dwars doen, en wat was ik blij dat het deze keer niet mijn kind was dat een driftbui had. Driejarigen, ze kunnen er wat van om het hun mama's lastig te maken!
Reacties
Een reactie posten