Geen traantjes meer

Grote Kapoen gaat haar derde week school in. En het gaat best goed. Sinds vorige week loopt ze huppelend haar klasje binnen, zoekt haar naamplaatje, nog een zoen en weg ben ik; zonder enige traan te laten. Ook als ik haar ga halen, komt ze naar me toe gelopen met een blij gezichtje (in tegenstelling tot de eerste week dat gepaard ging met een huilbui  toen ze mij zag). Maar eens in de bakfiets moet ze wel met rust gelaten worden. Kleine Kapoen mag niks zeggen haar grote zus, wat dan weleens tot ruzie kan leiden. Maar goed, deze bui duurt een half uur en dan is het voorbij.

En als ze denkt dat ik niet in de buurt ben, zingt ze een Frans liedje (of toch alleszins iets dat erop lijkt, op het einde zingt ze dan: ..."c'est nous!"; dat is het enige Frans dat ik eruit kan opmaken. Ook hoorde ik haar praten in het Frans (tegen zichzelf):
"bonjour"
"bonjour maîtresse C"...

Kortom: het gaat goed met mijn Grote Kapoen tot zover!