Puberende peuters in huis

Het is eventjes geleden dat ik hier nog eens iets gepost heb. Maar de voorbije 2 weken vroegen mijn Kapoenen zoveel aandacht (lees: waren zo tegendraads) dat ik er niet toe kwam om een blogpost te schrijven. Bovendien is het slapengaan een hel geworden dezer dagen. Kleine Kapoen wilt niet in haar bed slapen (tenzij ik naast haar ga liggen) en voor Grote Kapoen is er nog teveel licht om half acht 's avonds. Dan zegt zij: "maar mama, het is nog niet donker". Leve het zomeruur!

En het is nu officieel: Kleine Kapoen bevindt zich nu ook in die "Terrible Two's", hoewel het nog 3 weken is vooraleer zij 2 jaar wordt. Enkele voorbeelden:

1. Zij wilt niet meer in de buggy zitten. Zij weigert resoluut en krijst heel het huis of de straat bij elkaar; en als zij vijf minuten stapt, wilt zij ook niet meer verder. Dan blijft zij gewoon staan. 
2. Als haar iets geweigerd wordt, is het huis te klein. Het gaat zelfs zo ver dat zij zich op de grond smijt en met haar voorhoofd op de grond bonkt. 
3. Zij heeft een eigen willetje. Zo wilde zij deze middag toen we Grote Kapoen gingen halen in de PSZ, haar jas niet aan. Na talloze pogingen om haar jas aan te doen zijn we dan maar vertrokken zonder haar jas aan (geen nood, de jas lag in de buggy). Daar kwam dan nog bij dat zij niet in de buggy wou zitten en de hele weg naar de PSZ deels gestapt heeft en deels gedragen werd.  

Voor het eerste probleem heb ik ondertussen een oplossing: ik heb opnieuw de draagdoek in gebruik genomen. En dat werkt. Mijn Kleine Kapoen geniet ervan om dicht bij mama te zitten (en ik geniet er toch ook wel van om mijn kleine meid zo dicht bij mij te hebben). En wat dat tweede probleem betreft, laat ik haar doen tot ze volledig is afgekoeld. An ja, dat eigen willetje, ergens vind ik het wel een sterke karaktertrek maar toch zou ik willen dat zij ook naar mij luistert! U ziet: mijn geduld wordt serieus op de proef gesteld met 2 puberende peuters in huis. Want wat geldt voor Kleine Kapoen, telt dubbel zoveel voor Grote Kapoen.