Patatjes
Vandaag ging ik met mijn Kapoenen op zoek naar een zomerjas voor Grote Kapoen. Ik had een welbepaalde jas van Mim Pi op het oog. De dichtsbijzijnde verkooppunten van Mim Pi zijn in Zoetermeer, Rijswijk en Katwijk (Aan Zee).
We reden eerst richting Zoetermeer. Maar helaas, de jas die ik wou hadden ze niet. Vervolgens besloot ik naar Katwijk te rijden (ook omdat daar nog een leuk stoffenwinkeltje* is). We parkeerden aan het strand, en ik deed de belofte aan mijn meisjes dat we eerst naar de jas zouden gaan kijken en dat we daarna iets zouden eten/drinken in het strandpaviljoen. Ze waren snel akkoord. De jas hing er en ook nog in het maatje van Grote Kapoen. Ik blij. Grote Kapoen blij met haar bambietjesjas. Kleine Kapoen minder blij want die wou verder spelen met de duplo in de winkel. Na heel wat 1-2-3 getel heb ik haar vervolgens maar opgepakt (met heel wat tegenspartelen van harentwege).
En belofte maakt schuld. We gingen een strandpaviljoen binnen, bestelden frietjes, garnaalkroketjes, 2 fristi's en een cola light. De Kapoenen keken uit naar hun bordje. Ze smulden nogal.
En dan kom ik eindelijk bij het onderwerp van deze post:
De serveerster kwam vriendelijk vragen of de p-a-tatjes lekker waren. Mijn 2 Kapoenen keken een beetje verbaasd. Ik zag hen denken: "dit zijn geen p-e-tatjes maar frietjes." Dus legde ik maar snel aan de serveerster uit dat voor hen petatjes eigenlijk aardappelen zijn. "Oh ja, natuurlijk, Belgen" zag ik haar denken. Maar ik vertik het toch om een bord patat te vragen, wij houden het bij frietjes. Patat, dat klinkt trouwens ook niet echt lekker vind ik zelf. De garnaalkroket stelde mij bovendien wat teleur; ik heb maximaal 2 garnalen bespeurd en de inhoud was nogal lopend. U moet weten dat Nederlanders nogal graag een kroket op een toast of boterham smeren (niet zo handig met een "Belgische garnaalkroket"). En ik die zo een zin had in een verse garnaalkroket. Misschien is dat maar eens iets dat de mama mag klaarmaken bij ons volgende bezoekje.
*het stoffenwinkeltje zal voor een andere keer zijn, want na het eten moest Grote Kapoen nog plassen en eens op de wc merkte ze dat haar broekje nog over de wc-bril hing. Een klein accidentje dus, maar een groot drama voor Grote Kapoen. En dat deed me besluiten om dan maar huiswaarts te keren.
We reden eerst richting Zoetermeer. Maar helaas, de jas die ik wou hadden ze niet. Vervolgens besloot ik naar Katwijk te rijden (ook omdat daar nog een leuk stoffenwinkeltje* is). We parkeerden aan het strand, en ik deed de belofte aan mijn meisjes dat we eerst naar de jas zouden gaan kijken en dat we daarna iets zouden eten/drinken in het strandpaviljoen. Ze waren snel akkoord. De jas hing er en ook nog in het maatje van Grote Kapoen. Ik blij. Grote Kapoen blij met haar bambietjesjas. Kleine Kapoen minder blij want die wou verder spelen met de duplo in de winkel. Na heel wat 1-2-3 getel heb ik haar vervolgens maar opgepakt (met heel wat tegenspartelen van harentwege).
En belofte maakt schuld. We gingen een strandpaviljoen binnen, bestelden frietjes, garnaalkroketjes, 2 fristi's en een cola light. De Kapoenen keken uit naar hun bordje. Ze smulden nogal.
En dan kom ik eindelijk bij het onderwerp van deze post:
De serveerster kwam vriendelijk vragen of de p-a-tatjes lekker waren. Mijn 2 Kapoenen keken een beetje verbaasd. Ik zag hen denken: "dit zijn geen p-e-tatjes maar frietjes." Dus legde ik maar snel aan de serveerster uit dat voor hen petatjes eigenlijk aardappelen zijn. "Oh ja, natuurlijk, Belgen" zag ik haar denken. Maar ik vertik het toch om een bord patat te vragen, wij houden het bij frietjes. Patat, dat klinkt trouwens ook niet echt lekker vind ik zelf. De garnaalkroket stelde mij bovendien wat teleur; ik heb maximaal 2 garnalen bespeurd en de inhoud was nogal lopend. U moet weten dat Nederlanders nogal graag een kroket op een toast of boterham smeren (niet zo handig met een "Belgische garnaalkroket"). En ik die zo een zin had in een verse garnaalkroket. Misschien is dat maar eens iets dat de mama mag klaarmaken bij ons volgende bezoekje.
*het stoffenwinkeltje zal voor een andere keer zijn, want na het eten moest Grote Kapoen nog plassen en eens op de wc merkte ze dat haar broekje nog over de wc-bril hing. Een klein accidentje dus, maar een groot drama voor Grote Kapoen. En dat deed me besluiten om dan maar huiswaarts te keren.
Reacties
Een reactie posten