Pechdag
Zo kan ik 8 januari 2013 wel omschrijven.
Ik begin bij het begin. Nadat ik Grote Kapoen ben gaan ophalen in de PSZ ben ik mijn meisjes naar de Ikea in Delft gegaan. Ik moest een recipiënt voor mijn kerstboom hebben. De doos waarin deze verpakt zat had ik al 3 opeenvolgende jaren volledig dicht getapet, met gevolg dat we de doos na het uithalen van de kerstboom dit jaar maar meteen bij het kartonafval hadden gedaan. Dus ik met mijn meisjes naar de Ikea. Beiden kozen een knuffeltje van 99 cent, zo waren ze meteen braaf. En ik had hen beloofd dat we balletjes met frietjes gingen eten. Dus vervolgens naar het restaurant, een kinderportie Zweedse balletjes en een kleine portie voor mezelf, 2 fristi's en een waterke. En dan... betalen. Maar wat bleek? Ik was mijn portefeuille thuis vergeten. Om mijn meisjes nog te voorzien van een koekje, een drinkbeker en pampers had ik nog snel snel van handtas verwisseld. En daar stond ik met 2 dienbladen met Zweedse balletjes, frietjes, en drankjes. Van een genante situatie gesproken. Gevolg: 2 huilende Kapoenen; eentje omdat ze frietjes wou eten en de ander omdat ze haar knuffeltje niet mee naar huis kon nemen (tja ik had nog geen eurocent op zak, laat staan 2 euro). Dat was situatie 1.
Situatie 2 deed zich thuis voor. Ik besloot dan maar de opbergzak met mijn jassen leeg te maken en daar de kerstboom in op te bergen. De kerstboom moest nu eenmaal vandaag weg (tja, als ik iets in mijn hoofd heb). Nadat ik alles opgeborgen had en mijn handen wilde wassen kwam ik tot de volgende vaststelling: mijn trouwring was weg. Oh help! Opnieuw de opbergzak leeggemaakt, alles ondersteboven gekeerd maar nergens was mijn trouwring te vinden. Ook dat nog...
En dat was nog niet alles. Ik besloot vandaag ook de jasjes van mijn Kapoenen te wassen. Eerst die van Grote Kapoen, geen enkel probleem. Maar toen ik die van Kleine Kapoen deze avond uit het wasmachine wou halen bleek dat er een gat in was, en niet zomaar een gat, alsof een stukje nylon gesmolten was (en ik heb het slechts op 30° gewassen). Dat moest er nu nog bij komen.
Maar ondanks de pech van vandaag, werd de dag toch nog goed afgesloten. Een half uur geleden heb ik immers mijn trouwring teruggevonden. En waar lag hij dan, vraagt u zich waarschijnlijk af? Awel, in de zak tussen mijn kerstlampjes. Ik bedacht dat ik nog niet tussen de kerstlampjes had gezocht, en het was een goede gok, want jawel mijn ring was er in verwikkeld geraakt. Ik zo blij als een kind. Toch nog iets goed vandaag. Maar de trouwring die ga ik toch maar eens laten verkleinen. Bij warme temperaturen zijn mijn vingers ietwat dikker, alsook tijdens mijn 2 zwangerschappen maar nu we terug in normale temperaturen vertoeven en ik niet meer zwanger ben is mijn ring toch wat aan de grote kant stel ik dan zo vast.
Ik begin bij het begin. Nadat ik Grote Kapoen ben gaan ophalen in de PSZ ben ik mijn meisjes naar de Ikea in Delft gegaan. Ik moest een recipiënt voor mijn kerstboom hebben. De doos waarin deze verpakt zat had ik al 3 opeenvolgende jaren volledig dicht getapet, met gevolg dat we de doos na het uithalen van de kerstboom dit jaar maar meteen bij het kartonafval hadden gedaan. Dus ik met mijn meisjes naar de Ikea. Beiden kozen een knuffeltje van 99 cent, zo waren ze meteen braaf. En ik had hen beloofd dat we balletjes met frietjes gingen eten. Dus vervolgens naar het restaurant, een kinderportie Zweedse balletjes en een kleine portie voor mezelf, 2 fristi's en een waterke. En dan... betalen. Maar wat bleek? Ik was mijn portefeuille thuis vergeten. Om mijn meisjes nog te voorzien van een koekje, een drinkbeker en pampers had ik nog snel snel van handtas verwisseld. En daar stond ik met 2 dienbladen met Zweedse balletjes, frietjes, en drankjes. Van een genante situatie gesproken. Gevolg: 2 huilende Kapoenen; eentje omdat ze frietjes wou eten en de ander omdat ze haar knuffeltje niet mee naar huis kon nemen (tja ik had nog geen eurocent op zak, laat staan 2 euro). Dat was situatie 1.
Situatie 2 deed zich thuis voor. Ik besloot dan maar de opbergzak met mijn jassen leeg te maken en daar de kerstboom in op te bergen. De kerstboom moest nu eenmaal vandaag weg (tja, als ik iets in mijn hoofd heb). Nadat ik alles opgeborgen had en mijn handen wilde wassen kwam ik tot de volgende vaststelling: mijn trouwring was weg. Oh help! Opnieuw de opbergzak leeggemaakt, alles ondersteboven gekeerd maar nergens was mijn trouwring te vinden. Ook dat nog...
En dat was nog niet alles. Ik besloot vandaag ook de jasjes van mijn Kapoenen te wassen. Eerst die van Grote Kapoen, geen enkel probleem. Maar toen ik die van Kleine Kapoen deze avond uit het wasmachine wou halen bleek dat er een gat in was, en niet zomaar een gat, alsof een stukje nylon gesmolten was (en ik heb het slechts op 30° gewassen). Dat moest er nu nog bij komen.
Maar ondanks de pech van vandaag, werd de dag toch nog goed afgesloten. Een half uur geleden heb ik immers mijn trouwring teruggevonden. En waar lag hij dan, vraagt u zich waarschijnlijk af? Awel, in de zak tussen mijn kerstlampjes. Ik bedacht dat ik nog niet tussen de kerstlampjes had gezocht, en het was een goede gok, want jawel mijn ring was er in verwikkeld geraakt. Ik zo blij als een kind. Toch nog iets goed vandaag. Maar de trouwring die ga ik toch maar eens laten verkleinen. Bij warme temperaturen zijn mijn vingers ietwat dikker, alsook tijdens mijn 2 zwangerschappen maar nu we terug in normale temperaturen vertoeven en ik niet meer zwanger ben is mijn ring toch wat aan de grote kant stel ik dan zo vast.
Reacties
Een reactie posten