Een soldeke doen
Zo, de vakantie zit er alweer op. Voor het eerst sinds lang had ook De Echtgenoot 2 weken kerstvakantie. En dat vonden we allemaal wel plezant. Dus vandaag de eerste werkdag voor De Echtgenoot en Grote Kapoen opnieuw naar de PSZ. Alles gaat dus weer zijn gewone gangetje ten huize Mama Van Twee. En ik heb opnieuw tijd om te bloggen.
Na een "knallende" overgang van Oud naar Nieuw in Den Haag (die Nederlanders zijn gewoon zot wat vuurwerk betreft) brachten we een nieuwjaarsbezoek aan de familie in België.
Ons bezoekje sloot ik af met een dagje "solden doen". Samen met De Beste Vriendin stond ik op 3 januari om 8u aan de winkel van dat ene bekende kindermerk. (De Echtgenoot verklaarde mij gek). Voor mij was het de eerste keer, voor De Beste Vriendin is het een traditie geworden. En wat bleek? We waren niet alleen. Vòòr ons waren er al heel wat mama's die nog vroeger zijn opgestaan om nog vroeger aan de winkel te kunnen staan. Jawel, we stonden buiten in de rij aan te schuiven, om 8u 's morgens. Na een half uurtje werd ons wachten beloond en openden de deuren zich voor ons, maar de rij mensen achter ons was serieus toegenomen. Daar had ik niet graag willen staan eerlijk gezegd. En eens binnen, dan begint het: je neemt alles wat je maar kunt nemen om dan vervolgens een selectie te maken. Eens de selectie gemaakt begint het lange aanschuiven aan de kassa: welgeteld een uur beste mensen om te kunnen betalen! Maar het werd gezellig tijdens dat uur. Er was ook nog een vriendin van De Beste Vriendin mee, en die kende op haar beurt dan weer een andere mama. Met zijn vieren stonden we dan wat gezellig te kletsen, wachtend om te betalen. En tijdens dat uur, leg je spullen terug, vind je nog een ander leuk iets dat werd achtergelaten door een andere mama en bedenk je bij jezelf: "hebben mijn meisjes dit wel nodig?". Bovendien kwamen we redelijk wat schoolgenoten tegen. Het was dus een gekeuvel van jewelste! Onze koopjesjacht sloten we af met een koffietje, als beloning voor ons lijden.
Het is afzien om zo vroeg op te staan maar het loont wel de moeite en bovendien was het best gezellig! Of het voor herhaling vatbaar is, daar moet ik nog eens over nadenken.
Na een "knallende" overgang van Oud naar Nieuw in Den Haag (die Nederlanders zijn gewoon zot wat vuurwerk betreft) brachten we een nieuwjaarsbezoek aan de familie in België.
Ons bezoekje sloot ik af met een dagje "solden doen". Samen met De Beste Vriendin stond ik op 3 januari om 8u aan de winkel van dat ene bekende kindermerk. (De Echtgenoot verklaarde mij gek). Voor mij was het de eerste keer, voor De Beste Vriendin is het een traditie geworden. En wat bleek? We waren niet alleen. Vòòr ons waren er al heel wat mama's die nog vroeger zijn opgestaan om nog vroeger aan de winkel te kunnen staan. Jawel, we stonden buiten in de rij aan te schuiven, om 8u 's morgens. Na een half uurtje werd ons wachten beloond en openden de deuren zich voor ons, maar de rij mensen achter ons was serieus toegenomen. Daar had ik niet graag willen staan eerlijk gezegd. En eens binnen, dan begint het: je neemt alles wat je maar kunt nemen om dan vervolgens een selectie te maken. Eens de selectie gemaakt begint het lange aanschuiven aan de kassa: welgeteld een uur beste mensen om te kunnen betalen! Maar het werd gezellig tijdens dat uur. Er was ook nog een vriendin van De Beste Vriendin mee, en die kende op haar beurt dan weer een andere mama. Met zijn vieren stonden we dan wat gezellig te kletsen, wachtend om te betalen. En tijdens dat uur, leg je spullen terug, vind je nog een ander leuk iets dat werd achtergelaten door een andere mama en bedenk je bij jezelf: "hebben mijn meisjes dit wel nodig?". Bovendien kwamen we redelijk wat schoolgenoten tegen. Het was dus een gekeuvel van jewelste! Onze koopjesjacht sloten we af met een koffietje, als beloning voor ons lijden.
Het is afzien om zo vroeg op te staan maar het loont wel de moeite en bovendien was het best gezellig! Of het voor herhaling vatbaar is, daar moet ik nog eens over nadenken.
Reacties
Een reactie posten