Goodbye Amman
Onze laatste dag internet en bijgevolg is dit dan ook officeel mijn laatste blogpost vanuit Amman. Er zijn zo een aantal kleine dingen die ik ga missen.
De ochtendzon om er eentje te noemen. Want er is niks zo heerlijk dan wakker te worden, de rolluiken te openen en de zon te zien, en vervolgens je kopje koffie drinken op het terras.
Op dit eigenste moment (19u55) roept de muezzin op tot het gebed. Dat zal ik nu eens niet missen. Hoewel het wel een handig middel was om Grote Kapoen naar haar bed te laten gaan, ook in de namiddag: als de meneer roept is het tijd om te gaan slapen! We zullen weldra iets anders moeten verzinnen.
Maar bovenal zal ik de vriendelijkheid van de mensen, het lekkere eten en de mooie historische plaatsen missen! En uiteraard geldt dit dubbel voor Damascus!!
Ik ga het missen!
De ochtendzon om er eentje te noemen. Want er is niks zo heerlijk dan wakker te worden, de rolluiken te openen en de zon te zien, en vervolgens je kopje koffie drinken op het terras.
Op dit eigenste moment (19u55) roept de muezzin op tot het gebed. Dat zal ik nu eens niet missen. Hoewel het wel een handig middel was om Grote Kapoen naar haar bed te laten gaan, ook in de namiddag: als de meneer roept is het tijd om te gaan slapen! We zullen weldra iets anders moeten verzinnen.
Maar bovenal zal ik de vriendelijkheid van de mensen, het lekkere eten en de mooie historische plaatsen missen! En uiteraard geldt dit dubbel voor Damascus!!
Ik ga het missen!
Reacties
Een reactie posten