The Happy Family Abroad

... en zo ziet de eetkamer eruit (aka de speelhoek) om 15u:

Vandaag, de laatste schooldag voor de herfstvakantie, wordt Halloween gevierd op de school van Grote Kapoen. En dat betekent dan ook een verkleedpartijtje. Ik maakte voor Grote Kapoen een heksenjurkje,  met het patroon van  hier , maar dan in een zwart satijnen stofje. Ik plakte er voorts wat Halloween-stickers op (uit de Belgische Libelle, dankjewel Oma). Maar mijn Grote Kapoen zou mijn Grote Kapoen niet zijn als ze toch niet even dwars zou liggen. Een heksenhoed wou ze niet. Dus ging ik op zoek naar een ander decoratiestuk. Ik vond een heksendiadeem en dat werd dan wel goedgekeurd door mijn Grote Kapoen. Helaas wilde ze deze morgen niet op de foto, dus kan ik haar heksenjurkje hier nog niet tonen. Maar ik was al blij toen ze vanmorgen toch haar jurkje wou aantrekken. Want toen ik haar gisteren vertelde dat het vandaag Halloween-party zal zijn op school en al haar klasgenootjes verkleed naar school zullen gaan, kreeg ik dit te horen: "ja, iedereen verkleed, maar IK NIET!" ...

De laatste 2 weken waren heftig en vooral vermoeiend, waardoor het mij wat ontbrak aan energie om hier iets neer te pennen. Grote Kapoen had het weer lastig. Haar ophalen op school was een ramp. Telkens ze mij zag begon ze heftig te huilen, en te krijsen en te stampen. Eens thuis zette de woede zich voort. Vorige week vertelde ze mij dat zusje bij papa moet blijven en dat ik haar alleen moet ophalen op school. Jaloezie omdat Kleine Kapoen hele dagen bij mij is? Misschien wel. Vrijdag deed ik een kleine test. Ik ging haar ophalen en Kleine Kapoen bleef wachten aan de deur. En jawel, daar verscheen weer die lach op het gezichtje van mijn Grote Kapoen. "Jij bent de liefste mama" , kreeg ik dit weekend meermaals te horen. Maandag vertrok ze terug al huppelend en met een blij gezichtje naar school. Toen ik haar ging ophalen was ze dolenthousiast, ze had het leuk gehad op school en ze zwaaide zelfs naar de juf. Benieuwd wat het deze namiddag zal zijn. Ik hoop zo dat de lastig...