The Happy Family Abroad

Wij zijn terug van een weekje weggeweest. Met het gezin vertoefden we in een badplaatsje in Zuid-Bretagne; Pornichet genaamd, nabij La Baule dat gekend is voor "het mooiste strand van Europa" . We verbleven in een huisje in een vakantiepark. Met de kindjes erbij dachten we dat dit misschien wel idealer zou zijn dan een verblijf in een hotel. Maar ik moet toegeven, ik ben een luxekip geworden (je zou voor minder na enkele luxeverblijven in de Kempinski en de Mövenpick in het MO). Zelf je potje koken op vakantie, het is toch niet aan mij besteed op vakantie. 's Middags probeerden we wel te gaan lunchen. Zo trokken we op zaterdag naar Le Croisic waar we genoten van een heerlijke schotel verse zeevruchten en oesters. Voor de kindjes was er kip met frietjes (ah ja, natuurlijk, dat werkt altijd). Het weer zat goed mee en dus konden we genieten van een paar daagjes strand, met achteraf een duik in het zwembad in het vakantiepark. Grote Kapoen amuseerde zich te pletter door tel

Een tijdje geleden vond Grote Kapoen in de grote plastic box met oude  handtassen een schoudertasje van Hedgren. Sindsdien wordt dit overal mee naartoe gesleurd. Omdat ik het zelf nogal een lelijk gedrocht vind en de riem veel te lang is voor mijn meisje wou ik haar graag een vrolijk schoudertasje maken. Mijn inspiratie vond ik hier . Ik volgde deze handleiding  en kwam tot dit resultaat: Mijn kleine meisje is heel blij met haar nieuwe tasje. En ik denk dat er zo nog een paar gaan volgen. En natuurlijk wilt mijn kleinste meisje ook zo een schoudertasje, ah ja, wat grote zus heeft wilt zij ook uiteraard.

Ondertussen ben ik al drie weken in het bezit van mijn bakfiets. En ik vind het geweldig, ook al kan ik De Echtgenoot nog steeds niet echt overtuigen van de voordelen van zo een fiets. Nu heb ik wel al vastgesteld dat een bakfiets eerder een vrouwending  is. Zo waren we onlangs op een feestje waar De Echtgenoot gesteund werd door een andere papa; en ik de volle steun kreeg van diens vrouw (die een paar jaar terug ook een uitgebreid onderzoek had gestart naar het vinden van de juiste bakfiets). Maar het zijn dan ook wij, (niet-werkende) mama's, die de boodschappen doen met de kinderen in ons kielzog. En toegegeven, met een 3-jarige en een 2-jarige is dat een heel gedoe als je dit te voet doet. Of zijn het enkel die van mij, die koppig kunnen zijn en hardnekkig weigeren om in de buggy te zitten? In ieder geval, voor mij is de bakfiets de oplossing. Op een half uur tijd ben ik terug thuis met een tas vol boodschappen en 2 blije kindjes (want zij vinden het geweldig in de bak). En b

De voorbije 2 weken ben ik er in geslaagd om 2 boeken te lezen. En dat was hééééél lang geleden - minstens 3 jaar. Maar nu met een 3,5 jarige en een bijna 2,5 jarige peuter in huis lukt het mij om  (toch eventjes) achterovergeleund in mijn tuinzetel te genieten van een boek. Beiden houden elkaar bezig, en ik moet toegeven, zo een waterbaan garandeert ook wel uren waterplezier. Samen met de play-doh is het een van de betere aankopen de afgelopen maand. Maar goed, terug naar het lezen. In een boekenwinkel vind ik het geweldig om tussen de boeken te snuisteren; maar toegegeven, het is een dure aangelegenheid om steeds nieuwe boeken te kopen. Bovendien houd ik ook rekening met ons verhuisscenario binnen enkele jaren. Dus daarom besloot ik om mij lid te maken van de bib. De kindjes vonden het ook plezant in de bib om een boekje uit te kiezen. Ze waren door het dolle heen toen ze de boekjes van Muis, Nijntje, Kaatje - van de auteur Liesbet Slegers - en nog zovele andere zagen. Terwijl i

Dàt is een vraag die Grote Kapoen sinds een paar weken meermaals per dag kan stellen. Haar reukzin is in volle ontwikkeling heb ik ontdekt. Ik googelde zopas "ontwikkeling reukzin"  en las dat een peuter pas vanaf driejarige leeftijd echt iets kan ruiken, namelijk vanaf dat ze hun neus kunnen ophalen of leren snuiten. De ontwikkeling van de reukzin duurt tot het kind 9 jaar is. Een tweejarige ruikt nog helemaal niets. Dus als mijn Kleine Kapoen zegt: 'dat stinkt hier ', dan weet ik gewoon dat ze haar grote zus imiteert en dus eigenlijk nog niets kan ruiken. Ze kan wel geuren waarnemen maar kan die nog echt niet onderscheiden van elkaar. Grote Kapoen die ruikt tegenwoordig aan alles en nog wat: een bal, een stuk fruit, een boek, haar eten,... om maar enkele voorbeelden te noemen. Maar ze ruikt ook aan de pamper van haar kleine zus en weet mij dan te zeggen dat deze laatste k*k* heeft gedaan. De ontwikkeling van de reukzin leidt alleszins tot hilarische taferelen