The Happy Family Abroad

Eindelijk! Mijn Kleine Kapoen houdt haar flesje melk zelf vast, en ze doet dit met 1 hand. Stoer nietwaar?! Maar ook zo schattig. Waarom post ik dit nieuws? Omdat mijn kleine meisje, ondertussen 17 maand,  nogal lui was de voorbije maanden. Gewoon op de schoot van mama, en drinken, dat was haar motto. Ze weigerde haar flesje zelf vast te houden, noch nam zij er enig initiatief voor. Wij wachtten op de dag dat ze zelf haar flesje kan uitdrinken. En die dag is dus aangebroken! Mama fier!

Vorige week was ik in Delft voor één bepaald winkeltje. Maar het winkeltje was gesloten, wegens omstandigheden. En daar stond ik dan in Delft met mijn Kapoenen en 1u parkeertijd. Dus besloot ik dan maar om de toerist uit te hangen. Ik moet zeggen: Delft is best wel charmant, vooral dan met zijn grachtjes en kleine steegjes. We kennen Delft natuurlijk van zijn "Delfts blauw" maar dat heb ik achterwege gelaten. We hebben eventjes de binnenstad verkend en we zagen dit: We komen nog eens terug naar Delft, voor een uitgebreider bezoekje. En dan kunnen we wat meer rondsnuisteren.

Gisteren heb ik mijn machien aangekocht: een Husqvarna. Voor wie dit niet kent, kijk  hier  maar eens. Ik kan dan eindelijk beginnen met wat ik al zo lang wil: kleertjes maken voor mijn meisjes en natuurlijk eens een rok of kleed voor mezelf. Ah ja, natuurlijk! Bovendien kreeg ik gisteren de mail dat ik kan deelnemen aan de naaicursus (ik had wel eerst mijn machien gekocht en daarna pas ontving ik de mail; tja, als ik iets in mijn hoofd heb dan moet dat asap). 23 oktober is mijn eerste les en ik kijk er best wel naar uit. Maar om toch niet als een leek te starten, ga ik dit weekend eens proberen een speldenkussentje te maken.

Het schoolsysteem in Nederland is een beetje anders dan in België. Zo kan men pas op de leeftijd van 4 jaar naar school. Grote Kapoen is nu 2,5 en in België betekent dit dat zij naar de kleuterschool kan. Maar in Nederland dus niet. En zo is het nog anderhalf jaar wachten tot wanneer mijn Grote Kapoen naar school kan. Zij staat reeds op de wachtlijst van de buurtschool. Jawel, ook in Nederland zijn er wachtlijsten, en heel lange wachtlijsten:  zo staat Kleine Kapoen nu al op de wachtlijst om binnen 3 jaar naar school te kunnen gaan. Persoonlijk vind ik het laat, om een kind pas op vier jaar naar school te sturen. Daarom hebben we gisteren een bezoekje gebracht aan een peuterspeelzaal (PSZ). Volgende week staat er nog een bezoekje gepland aan een andere PSZ en dan zullen we beslissen. In de PSZ worden ze min of meer voorbereid op de school, er is structuur en dat is nu net iets wat zij nodig heeft. Een dagje PSZ omvat slechts 3 uurtjes, namelijk van 8u30 tot 11u30. Lang is dit niet, m

Je kunt het zo stilletjes aan een ritueel gaan noemen. Reeds 3 weken op rij gaan we op zondagmorgen naar het strand (op 5 minuutjes rijden). Weer of geen weer. Vorige week was het een zonnige 25° en konden de kindjes hun shortje nog aan, gisteren was het 19° en bewolkt en werden ze ingeduffeld in hun jogging; maar dat belet de pret niet. Voor de kindjes is de zee en het strand amusement ten top. Voor ons is het eventjes ontspannen, genieten en zoals gisteren uitwaaien. En dit alles op een zondagmorgen. Zalig gewoon! En wat ik ook zo leuk vind zijn de strandpaviljoenen. Terwijl jij geniet van een cappuccino kunnen de kindjes gewoon in het zand spelen. Bij een herfstzonnetje is dit puur genieten!

Vandaag was het een speciale dag voor mijn Grote Kapoen. Haar haartjes werden voor een tweede keer in haar leventje geknipt (de eerste keer dateert al van 9 maand geleden). Haar froufrou moest dringend korter want het kind zag niks meer. Een speldje bracht wel soelaas maar mijn Grote Kapoen heeft zo van die momenten dat ze geen speldje wilt dragen en dan werd het toch wat ongemakkelijk met die lange lokken voor haar oogjes. De kinderkapper dus. Die situeert zich in de Badhuisstraat in Scheveningen. De kindjes wanen zich er in een station (er staan treinzitbanken en overal hangen borden). De haartjes worden geknipt op een giraf, in een auto of op een motor. Achteraan staat nog een grote verrassing: een ballenbad, en geen kleintje! We moesten nog eventjes wachten dus kon zij zich volop laten gaan in de grote "ballenbak". Dan was het tijd om haar haartjes te knippen. Zij mocht plaats nemen in een prinsessenauto. Maar dat knippen duurde toch wat te lang voor haar. Mijn Gro

"Maak regelmatig wat tijd voor jezelf vrij. Dat klinkt cliché, maar we kunnen er niet genoeg op hameren, want je laadt jezelf op en bekijkt de wereld daarna weer met een frisse blik. Eens per week een uur me-time is dus absoluut geen overbodige luxe." Quote uit de Nederlandse Libelle van deze week. En het gaat er misschien eens van komen. Ik ga namelijk naailessen volgen, iets wat ik al zo lang wil doen. Eind september weet ik of ik kan deelnemen aan de avondcursus, want er is namelijk - hoe kan het ook anders - een wachtlijst. Maar de naailes, dat zou dan mijn me-time kunnen zijn. Komende zondag ga ik me alvast voorbereiden want het is stoffenmarkt in Den Haag. Wie weet vind ik wel een leuk stofje om een rokje voor mezelf of iets voor mijn meisjes te fabriceren; met de tips die je in blogland vindt zou dat een makkie moeten zijn.

We (dit zijn de Vlamingen en Nederlanders) hebben dezelfde schrijf- en leestaal maar de spreektaal kan nogal eens verwarrend zijn. Een paar voorbeelden: zeg niet "spuitwater" maar "spa rood" (een blunder die ik had gemaakt op mijn eerste dag in Den Haag) zeg niet "sneetjes kaas" maar "plakjes kaas" een "wit puntje" is een sandwich een "zaden- en pittenbrood" is een meergranenbrood zo blijkt "ontbijtkoek" is uiteraard peperkoek Ik ben er zeker van dat deze lijst nog zal aangroeien. Voorts hebben ze het hier ook nog over 2 ons kaas of 1 pond kaas. Hoe zit dat nu weer? 1 ons=100 gram en 1 pond is ca. 500 gram.  Een kleine leuke anekdote om de spraakverwarring compleet te maken. Vorige week kwam De Echtgenoot thuis van het werk en vertelde het volgende: een Nederlandse collega vroeg of hij eens "een keuteltje mocht laten vallen"? Om eens op een andere manier mee te delen dat je iets wilt zeggen. 

Vandaag ben ik met mijn 2 Kapoenen naar de Ikea in Delft geweest. Ik ging op zoek naar een opbergsysteem voor het speelgoed van mijn 2 meisjes en vond de Stuva-bank met opbergkist; dit terzijde. Het gaat er om dat naar de Ikea gaan met mijn 2 Kapoenen echt geen sinecure is. Grote Kapoen kan nog niet naar het ballenbad, dit is pas vanaf 3 jaar. Dus: Kleine Kapoen zit in de kar en Grote Kapoen stapt gewoon mee. Overal in de Ikea heb je entertainment voor de kindjes en dit betekent telkens een stop van een paar minuten. Grote Kapoen wilt dan alles uitproberen natuurlijk. Kleine Kapoen ziet dit en wilt dan uit de kar, met gekrijs tot gevolg. Een bezoekje aan de Ikea loopt zo snel uit tot twee uur. U leest het goed: naar de Ikea met mijn meisjes is niet voor alle weken! Enig pluspunt: het is nogal vermoeiend zodat beiden volledig uitgeteld zijn.

Ik ben nogal verslaafd aan sokken/nylonkousen/kousenbroeken kopen. Ik kan geen Hema of Inno buitengaan zonder een paar te kopen, i.d. voor de kindjes. Maar vandaag heb ik een deal gesloten met mijzelf. Ik was wat aan het rommelen (en sorteren) in de doos met sokken,nylonkousen en kousenbroeken en kwam tot de conclusie dat ik er eigenlijk heel veel heb, in allerlei kleuren en met allerlei motieven. Zodoende heb ik me voorgenomen om dit jaar geen kousenbroeken noch sokken noch nylonkousen meer te kopen. Ik hoop dat ik mij kan inhouden bij een volgende bezoek aan de Hema!

Dit weekend was het mooi weer en dus zijn we zaterdag gaan wandelen richting centrum. En zo kwamen we uit bij de  Paleistuin . Een gezellig parkje achter het Paleis Noordeinde. En wat vind ik nu zo bijzonder aan dit parkje? De speeltuin uiteraard, omringd door bomen en een grasperk is dit best een aangename plek om te vertoeven met de kindjes. Dus ben je met de kindjes in Den Haag, breng dan zeker een bezoekje aan de Paleistuin. Je kleine meisje of jongen waant zich al snel een prinses of prins want ze spelen als het ware in de tuin van de koningin. Is dat nu niet leuk?!

Tijdens ons verblijf in Amman was ik verknocht geraakt aan de Happy Tots. Dat kon je  hier  al lezen. Ik vind het dan ook een leuke bezigheid om op de baby-afdeling van elke supermarkt of drogisterij te gaan kijken wat het assortiment babyvoeding/babyartikelen is. En wat heb ik ontdekt de voorbije week? De Angelsaksische rage van de zakjes is helemaal overgewaaid naar Nederland. Je vindt hier zelfs fruitzakjes van het merk Olvarit. En  jawel, ook de Hema heeft haar variant. Het blijft wel allemaal beperkt tot fruit. Groenten in een zakjes, het hoort er precies nog niet bij. Nu moet ik wel zeggen dat ook Delhaize dergelijke fruitzakjes verkoopt, van het huismerk dan nog. Tenslotte nog iets over de benaming. Ik noemde het "uitduwzakjes" omdat ik niet goed wist hoe het te definiëren. Maar hier zegt men dan: "knijpzakjes". Tja, evident natuurlijk!

Ondertussen zitten we al een week in ons nieuwe huis in Den Haag. Dat betekent dan ook dat de verhuisdozen zo stilletjes aan verdwijnen. Er blijven er nog enkele over. En laat ik nu net daar een hekel aan heb. Waarom? In die dozen zitten allerlei prullaria, kleren die je niet meer draagt, en allerlei andere spullen die je nauwelijks gebruikt. Met andere woorden, een heel gedoe om alles te sorteren en een plaats te geven. Want waar leg je al die spullen?! En met mijn twee Kapoenen in het huis kun je niet zo heel veel doen. Ze Het zal dus nog wat geduld vragen om alles een plaats te geven. Maar voor de rest vind ik Den Haag een aangename stad om te wonen. Er valt nog heel wat te ontdekken maar daar zullen we de komende weken/maanden wel aan werken. Ik kijk dan ook uit naar onze jaren hier!