The Happy Family Abroad

De eerste week in België na onze terugkeer uit Amman kan in één woord worden samengevat: acclimatiseren. Letterlijk: het is echt wel wennen aan de regen en de "koude" temperaturen als je gewend bent aan zon en temperaturen van 30-35°C. Bovendien zijn de outfits van mijn Kapoenen niet echt aangepast aan het Belgische weer, met gevolg dat ik wat soldekes mocht gaan doen zodat mijn Kapoenen toch geen kou zouden vatten. Figuurlijk: in het verkeer moet ik erop letten dat ik niet te veel claxonneer en dat ik bij het oprijden van een rondpunt wacht tot ik kan. Ik leg dit eventjes uit. In Amman/Damascus is het de normaalste zaak van de wereld om te claxonneren, geen mens die raar opkijkt of agressief wordt. Wat het oprijden van een rondpunt betreft, in Amman/Damascus blijf je gewoon maar rijden en de chauffeur op het rondpunt geeft "voorrang", ttz je schiet je er gewoon maar tussen. Ben ik nu een gevaar in het Belgische verkeer???

Jawel, de familie van Mama Van Twee is terug in Belgenland. De vlucht is redelijk goed verlopen. Van Amman naar Wenen was het wel allemaal veel te spannend voor Grote Kapoen en moest zij op verkenning. Kleine Kapoen vond het ook allemaal indrukwekkend maar heeft dan toch de laatste 2 uur kunnen slapen. Aangekomen in Wenen hadden we nog tijd om rustig een pintje te drinken, ondanks de opgelopen vertraging. Want ja hoor, door de "weersomstandigheden" (lees onweer) was de luchthaven van Wenen eventjes gesloten. Wenen is best een aangename luchthaven (het is de derde keer dat ik er passeer), en de aparte security controle voor families met een buggy vind ik nu eens dé uitvinding. Jaja, je krijgt ahw een vip-behandeling: geen wachtende rijen, geen stress om alles op de band te leggen-kindjes uit de buggy te nemen-alles terug van de band te halen. En bovendien raken de flesjes water (voor de kids) door de controle. Schitterend gewoon. Meerdere luchthavens mogen hier een voorbeeld

Onze laatste dag internet en bijgevolg is dit dan ook officeel mijn laatste blogpost vanuit Amman. Er zijn zo een aantal kleine dingen die ik ga missen. De ochtendzon om er eentje te noemen. Want er is niks zo heerlijk dan wakker te worden, de rolluiken te openen en de zon te zien, en vervolgens je kopje koffie drinken op het terras. Op dit eigenste moment (19u55) roept de muezzin op tot het gebed. Dat zal ik nu eens niet missen. Hoewel het wel een handig middel was om Grote Kapoen naar haar bed te laten gaan, ook in de namiddag: als de meneer roept is het tijd om te gaan slapen! We zullen weldra iets anders moeten verzinnen. Maar bovenal zal ik de vriendelijkheid van de mensen, het lekkere eten en de mooie historische plaatsen  missen! En uiteraard geldt dit dubbel voor Damascus!! Ik ga het missen!

Ik ben nu al een week bezig met opruimen en vond allerlei dingen die ik eigenlijk niet meer wil mee verhuizen. Zo heb ik al heel wat van mijn kleren (je weet wel de kleren die je denkt dat je ooit wel nog eens zult dragen als je in den hof gaat werken) aan Onze Lulu gegeven. Andere spullen zoals babykleren, oude sportschoenen van De Echtgenoot, speelgoed, handdoeken, toile cirée en nog wat andere kleine spullen/rommel heb ik vandaag aan het goede doel  gegeven. En daar kan een mens zo gelukkig van worden! Ik waardeer dan ook het werk dat deze groep van vrijwilligers doet! De mensen in de kampen leven in erbarmelijke omstandigheden en dan kan een toile cirée al een groot verschil maken denk ik zo dan... Het zijn maar kleine dingen maar o zo belangrijk voor deze Syrische vluchtelingen.

Gisteren was het de finale van het EK Voetbal en het was muisstil op straat. Iedereen zat aan zijn tv gekluisterd of zat ergens in één of ander koffiehuis voor een groot scherm te kijken. Wij dachten vanuit onze luie zetel naar de match te kunnen kijken, maar helaas vonden we geen zender die live verslag bracht van de match. En dan moet je weten dat wij meer dan 1000 zenders op onze tv hebben! Zo moet ik het ook al vier maanden stellen zonder Matthijs. U weet wel, van  dit programma . We slagen er maar niet in BVN op de satelliet te vinden. Maar geen nood, binnenkort zitten we in het land van voorgenoemde en 3 september zal ik kijken vanuit mijn luie zetel in Den Haag. Nu ben ik wel wat aan het afwijken denk ik. Ik wil gewoon maar zeggen dat we dus zoveel zenders hebben maar wat zijn wij nu met 980 Arabische zenders???